Las olivas

Segura de la Sierra, 14.00 horas, á 1147 metros, el 22 octubre 2015

Hemos arrivado!!! laatste kilometros inderdaad pittigos… Toen we vanmorgen uit Riopar vertrokken, was het strakblauw… we fietsten daarna licht bergopwaarts en dat was nodig ook het was erg frisjos, vooral daar boven op de Puerto del Arenal 1150 metros. De inspanning zorgde ervoor dat het inwendig wel warm was, el rompos zullen we maar zeggen… maar niet zo tijdens de daarop volgende afdaling, 9 kilometros…. los dedos, tambien los dedos del pie raakten steeds meer verkleumd… ik voelde ze zelfs op een gegeven moment niet meer en moest toch steeds wel remmen… de afdaling verliep voornamelijk in de schaduw, nergens een verwarmend zonnig plekje.. bijna beneden, in een met zon overspoelde bocht even staan opwarmen en mijn Mammut handschoenen te voorschijn gehaald… eerst pasten mijn dik aanvoelende vingers er bijna niet in, gevoelloos als ze waren, maar na wat duw en trekwerk kreeg ik ze in… mijn tenen hadden langer nodig om weer normaal aan te voelen, voelden net aan als diepvriesworstjes… Morgen starten we iets later… als de zon wat hoger aan de hemel staat, want dat scheelt echt wel.. In Siles, na 25 km. in bar Mezquita ons even opgewarmd met een flink ontbijt, 3 koffie en 2 pan tostado con tomates y marmelade. Via Siles, in de zon fietsend, verder… de grens bereikt van de Provincia Jaen en reden we dus Andalucia binnen, meteen te zien aan de massa’s olijfbomengaarden die hier zijn tot aan de horizon, iedere heuvel staat er vol mee… Wie die ooit hier zo mooi naast elkaar gezaaid heeft, verdient wel een gedenkteken.. De olijfbomen hingen nog stampvol met groene en paarse olijven… de paars/zwarte voelden ‘rijper’ aan, zo zei Josine.. Onderweg vroegen we ons af wanneer die olijven ‘geplukt’ of God weet wat eraf gehaald werden, en welke maand is de plukmaand of heet dat ‘schudmaand’ bij olijven… nu ik dit verslag zit te schrijven, weet ik het inmiddels.. In november… is de ‘schud- en/of of pluk- en/of harkmaand’ van de olijven… even gegoogeld… Het staat dus binnenkort te gebeuren… maar om al deze olijfbomen van zijn olijven te ontdoen, lijkt me bijna ondoenlijk…. Maar daarover niet verder nagedacht, dat gebeurt al decennia, misschien wel eeuwen lang al zo… wij fietsten gewoon door, wat een natuurpracht, wat een vergezichten, wat een strakblauwe lucht… Via Banatae, met een klimmetje van 4de categorie, gingen we op weg naar Orcera. Daar aangekomen zagen we het eindpunt van de etappe van vandaag al hoog boven ons liggen.. met een klim van 8 km… de eerste 6 redelijk maar de laatste 2 pittig zodat deze col onder de noemer ‘hors categorie’ viel… in zijn 1 met een door en door natte kledij bereikten we de top.. heeeeeeerlijk.
Boven wel een half uur staan te genieten van de vergezichten al om.. schitterend, espléndida naturaleza, onvergetelijk…
Na wat zoeken ons onderkomen gevonden, ook weer schitterend maar dan van binnen, met een fantastisch uitzicht..
zometeen ff een terrasje pakken, even naar het kasteel bovenop lopen en wat fotoos schieten… die ik dan vanavond wel zal inbrengen..

El Jefe