Castilla-La mancha...door-KRUIS-t...
Door: El Jefe
Blijf op de hoogte en volg Sjef
20 Oktober 2015 | Spanje, Alcaraz
Alcaraz, Martes, el 20 de octubre 2015
Al uitgerekend hoeveel we er vandaag op hebben zitten??… Vertrokken even over 9, na een ontbijtje vanuit Olmedilla de Alarcón en nu dus 10 uur later (we hebben intussen gedouched) en ik ben net aan mijn eerste biertje bezig… Gisteren dus werk voorbereid tijdens het heerlijke diner in Casa de Campo, klaargemaakt door de eigenaar zelf… Hij stelde voor te beginnen met een soort paté de campagne, een soort jacht ragout, klaargemaakt door de jager zelf en hij wist zelf de samenstelling niet, dat was geheim.. we gingen akkoord; als tweede stelde hij voor echte spaanse sinaasappelen met cotfish... overgoten met olijfolie… ook hier gingen we mee akkoord en het slotstuk was dus de ‘Secreto Iberico con patatas’ … De voorbereiding van de reis van vandaag ging dus a.h.w. tussen de soep en de aardappelen en intussen praten we deels Spaans deels Engels met de eigenaar die ons intussen ook voorzag van volgens hem uitstekende witte en rode wijn die bij de aparte gerechten 'pasten'… En nu denk ik, weliswaar achteraf, dat er iets van die ragout in mijn reisboekje terecht gekomen is waardoor 2 blz. aan elkaar plakten en ik dus bij het uitrekenen van het aantal kilometros een bladzijde oversloeg/dus niet zag in de berekening enne … zo kwamen we gisteren op een kleine 130 kilometros tot in Alcaraz.. een behoorlijk aantal voor 1 dag maar met de bestudering van de etappes viel al op dat de Castilla de la Mancha een grote kale platte vlakte is… geen klimmetjes van betekenis… We gingen goedgemutst (gehelmd) op pad, niet over dat hobbelpad van gisteren maar over de weg.. voorbij aan Alarcón waar we ons afvroegen of Klaus zijn ontbijtje ook al achter de kiezen had en al in zijn oud Mercedesje zat… en weer verder… Langs het stuwmeer van Alarcón omhoog richting Tebar… we reden Tebar in en opeens begint Josine te gillen en roept “gutenmorgen Klaus” … niet te geloven hij haalde ons in, we zeiden, al fietsend dat we even verderop koffie wilden gaan drinken, in Casas de Benitez.. ; en weer even verder op, midden op een rotonde, stopte hij en we praatt\ten even bij… hij ging ongeveer dezelfde route als ons, zijn een na laatste plaatsje was Alcaraz en zijn volgende Parador stond in Ubeda.. Hij zou kijken of hij in Casas de Benitez zou stoppen maar hij zei misschien.. ik zei dat als we elkaar niet meer zouden zien dat ook geen ramp was… even goede vrienden.. en hij weer: “unglaublich, zwischen uns stimmt alles!!” en hij schudde zijn hoofd daarbij hardop hartelijk lachend.. hij reed door zijn hand uit het raam zwaaiend… het laatste teken van Klaus dus. In Casas de Benitez, na zo’n 48 km, gestopt voor een kop koffie met een pan tostado … even op een andere ondergrond gezeten dus. Daarna een lokale kruidenier bezocht om wat proviand in te slaan… want na Casas de Benitez had Rinus een 45 km tocht langs een kanaal in de planning staan… Hij vond dit beter als over die lange rechte wegen door de leegte van La Mancha… waar de gemiddelde snelheid van de auto’s 120 km/uur zou zijn…; en doordat er dennenbomen langs dat kanaal stonden, waren we ook beter beschermd tegen een eventuele tegen wind… alleen onderweg zouden we geen ijscomannetjes tegenkomen, en ik moet toegeven dat klopte… we hebben er ook echt geen gezien… 45 km. langs een irrigatie kanaal, ietsepietjes aflopend, met dennenbomen links naast je en rechts in de diepte dat kanaal, nu vrij leeg; de droge tijd is achter de rug en op verschillende plekken was men bezig met herstel werkzaamheden… In de dennenbosjes links stikte het van de eekhoorns en konijnen.. af en toe een buizerd en ook 1 reiger (in dat kanaal geen vis gezien..) Na 45 km. hadden we dat kanaal lang genoeg gezien. Bij Barrax er, na kilometerpaal 60,4 er vanaf en in cafe/restaurant El Cruce even weer ‘anders’ gezeten en ons tegoed gedaan aan enkele tapa’s onder het genot van enkele colaatjes. Ook de accu die nagenoeg leeg was na bijna 93 km. in de oplader gezet. Dat geeft natuurlijk al aan dat er niet veel hellingen genomen hadden moeten worden… Toen we ‘gelunchd’ hadden was hij weer voor 26% gevuld en we gingen verder met de andere nog volle accu… richting Balazote… ergens rechtsaf richting Tiriez en net voor Tiriez even een ‘zit’ stop, even van het zadel af en op een brede brugleuning gaan zitten en wat gedronken.. Daar bekijkt Josine het boekje en zegt: “we moeten nog veel verder dan de geplande 130!!…” daar kwam dus de aap uit de mouw, een bladzijde overgeslagen, die jagersragout was nu uitgedroogd en zijn plakkracht verloren, de bladzijde was ‘los’ en daar zaten nog een dikke 40 km in...… Alcaraz was vanaf daar op dat bruggetje…. nog 61 km…… nog een keer gekeken en ik moet toegeven het was zo… als dat maar ging… hostal in Alcaraz al besproken….. dat zou dus een latertje worden… even …...
….stilte ….
De tocht verder bekeken, hij zou nog mooi worden na die saaie 45 kilometros langs het kanaal. Even nog via de weg met wat klimmetjes en dan na een afdaling van 10% de N322 over en verder via een Via Verde. Vroeger werd die Via Verde de la Sierra de Alcaraz genoemd, tegenwoordig ook bordjes waarop ‘Ruta de Don Quichote’ stond… wij kozen natuurlijk voor de laatste aanduiding, een werkelijk mooie Via Verde, goed fietsbaar, keiharde kiezel en soms asfalt...met tunnels grotendeels onverlicht, mijn goede fietsverlichting deed wonderen, de hele tunnel van zo’n 200-300 meter verlicht. Geleidelijk stijgend tot aan Robledo en daarna een afdaling naar Alcaraz.. ieder uur ff gestopt en ff van bil gewisseld. Hoe mooi die Via Verde is, zie je wel op de foto’s, hoop ik.. Zoals altijd geschoten vanaf de rijdende camera…
En, finalmente, eindelijk, a las 19.00 horas de la tarde, cientosetentaysiete kilometros sobre nuestras nalgas..…
niet te geleuve, ons record gebroken… 177 kilometros en un dia, estupidamente !!!
Nu zitten we in bar/restaurant ‘el casino’, patatas bravas, croquetas, calamares etc. te nuttigen onder het genot van een of enkele glaasjes witte wijn… terwijl ik mijn verslag schrijf, leest Josine in haar ebook, zometeen nog via een hopelijk goed werkende WIFI in ons Hostal ‘alles inbrengen’...
Hasta Manana.. a donde? no se!! Vamos a ver manana!! geen definitieve voorbereiding meer tussen de soep en de aardappelen…!! We liggen nu door de mega afstand van vandaag, 1 dag voor op ons schema… misschien dus een extra rustdag in Cazorla… we komen daar vrijdag aan, 2 overnachtingen daar en dan zondag verder richting??? no se, vamos a ver….
El Jefe
Al uitgerekend hoeveel we er vandaag op hebben zitten??… Vertrokken even over 9, na een ontbijtje vanuit Olmedilla de Alarcón en nu dus 10 uur later (we hebben intussen gedouched) en ik ben net aan mijn eerste biertje bezig… Gisteren dus werk voorbereid tijdens het heerlijke diner in Casa de Campo, klaargemaakt door de eigenaar zelf… Hij stelde voor te beginnen met een soort paté de campagne, een soort jacht ragout, klaargemaakt door de jager zelf en hij wist zelf de samenstelling niet, dat was geheim.. we gingen akkoord; als tweede stelde hij voor echte spaanse sinaasappelen met cotfish... overgoten met olijfolie… ook hier gingen we mee akkoord en het slotstuk was dus de ‘Secreto Iberico con patatas’ … De voorbereiding van de reis van vandaag ging dus a.h.w. tussen de soep en de aardappelen en intussen praten we deels Spaans deels Engels met de eigenaar die ons intussen ook voorzag van volgens hem uitstekende witte en rode wijn die bij de aparte gerechten 'pasten'… En nu denk ik, weliswaar achteraf, dat er iets van die ragout in mijn reisboekje terecht gekomen is waardoor 2 blz. aan elkaar plakten en ik dus bij het uitrekenen van het aantal kilometros een bladzijde oversloeg/dus niet zag in de berekening enne … zo kwamen we gisteren op een kleine 130 kilometros tot in Alcaraz.. een behoorlijk aantal voor 1 dag maar met de bestudering van de etappes viel al op dat de Castilla de la Mancha een grote kale platte vlakte is… geen klimmetjes van betekenis… We gingen goedgemutst (gehelmd) op pad, niet over dat hobbelpad van gisteren maar over de weg.. voorbij aan Alarcón waar we ons afvroegen of Klaus zijn ontbijtje ook al achter de kiezen had en al in zijn oud Mercedesje zat… en weer verder… Langs het stuwmeer van Alarcón omhoog richting Tebar… we reden Tebar in en opeens begint Josine te gillen en roept “gutenmorgen Klaus” … niet te geloven hij haalde ons in, we zeiden, al fietsend dat we even verderop koffie wilden gaan drinken, in Casas de Benitez.. ; en weer even verder op, midden op een rotonde, stopte hij en we praatt\ten even bij… hij ging ongeveer dezelfde route als ons, zijn een na laatste plaatsje was Alcaraz en zijn volgende Parador stond in Ubeda.. Hij zou kijken of hij in Casas de Benitez zou stoppen maar hij zei misschien.. ik zei dat als we elkaar niet meer zouden zien dat ook geen ramp was… even goede vrienden.. en hij weer: “unglaublich, zwischen uns stimmt alles!!” en hij schudde zijn hoofd daarbij hardop hartelijk lachend.. hij reed door zijn hand uit het raam zwaaiend… het laatste teken van Klaus dus. In Casas de Benitez, na zo’n 48 km, gestopt voor een kop koffie met een pan tostado … even op een andere ondergrond gezeten dus. Daarna een lokale kruidenier bezocht om wat proviand in te slaan… want na Casas de Benitez had Rinus een 45 km tocht langs een kanaal in de planning staan… Hij vond dit beter als over die lange rechte wegen door de leegte van La Mancha… waar de gemiddelde snelheid van de auto’s 120 km/uur zou zijn…; en doordat er dennenbomen langs dat kanaal stonden, waren we ook beter beschermd tegen een eventuele tegen wind… alleen onderweg zouden we geen ijscomannetjes tegenkomen, en ik moet toegeven dat klopte… we hebben er ook echt geen gezien… 45 km. langs een irrigatie kanaal, ietsepietjes aflopend, met dennenbomen links naast je en rechts in de diepte dat kanaal, nu vrij leeg; de droge tijd is achter de rug en op verschillende plekken was men bezig met herstel werkzaamheden… In de dennenbosjes links stikte het van de eekhoorns en konijnen.. af en toe een buizerd en ook 1 reiger (in dat kanaal geen vis gezien..) Na 45 km. hadden we dat kanaal lang genoeg gezien. Bij Barrax er, na kilometerpaal 60,4 er vanaf en in cafe/restaurant El Cruce even weer ‘anders’ gezeten en ons tegoed gedaan aan enkele tapa’s onder het genot van enkele colaatjes. Ook de accu die nagenoeg leeg was na bijna 93 km. in de oplader gezet. Dat geeft natuurlijk al aan dat er niet veel hellingen genomen hadden moeten worden… Toen we ‘gelunchd’ hadden was hij weer voor 26% gevuld en we gingen verder met de andere nog volle accu… richting Balazote… ergens rechtsaf richting Tiriez en net voor Tiriez even een ‘zit’ stop, even van het zadel af en op een brede brugleuning gaan zitten en wat gedronken.. Daar bekijkt Josine het boekje en zegt: “we moeten nog veel verder dan de geplande 130!!…” daar kwam dus de aap uit de mouw, een bladzijde overgeslagen, die jagersragout was nu uitgedroogd en zijn plakkracht verloren, de bladzijde was ‘los’ en daar zaten nog een dikke 40 km in...… Alcaraz was vanaf daar op dat bruggetje…. nog 61 km…… nog een keer gekeken en ik moet toegeven het was zo… als dat maar ging… hostal in Alcaraz al besproken….. dat zou dus een latertje worden… even …...
….stilte ….
De tocht verder bekeken, hij zou nog mooi worden na die saaie 45 kilometros langs het kanaal. Even nog via de weg met wat klimmetjes en dan na een afdaling van 10% de N322 over en verder via een Via Verde. Vroeger werd die Via Verde de la Sierra de Alcaraz genoemd, tegenwoordig ook bordjes waarop ‘Ruta de Don Quichote’ stond… wij kozen natuurlijk voor de laatste aanduiding, een werkelijk mooie Via Verde, goed fietsbaar, keiharde kiezel en soms asfalt...met tunnels grotendeels onverlicht, mijn goede fietsverlichting deed wonderen, de hele tunnel van zo’n 200-300 meter verlicht. Geleidelijk stijgend tot aan Robledo en daarna een afdaling naar Alcaraz.. ieder uur ff gestopt en ff van bil gewisseld. Hoe mooi die Via Verde is, zie je wel op de foto’s, hoop ik.. Zoals altijd geschoten vanaf de rijdende camera…
En, finalmente, eindelijk, a las 19.00 horas de la tarde, cientosetentaysiete kilometros sobre nuestras nalgas..…
niet te geleuve, ons record gebroken… 177 kilometros en un dia, estupidamente !!!
Nu zitten we in bar/restaurant ‘el casino’, patatas bravas, croquetas, calamares etc. te nuttigen onder het genot van een of enkele glaasjes witte wijn… terwijl ik mijn verslag schrijf, leest Josine in haar ebook, zometeen nog via een hopelijk goed werkende WIFI in ons Hostal ‘alles inbrengen’...
Hasta Manana.. a donde? no se!! Vamos a ver manana!! geen definitieve voorbereiding meer tussen de soep en de aardappelen…!! We liggen nu door de mega afstand van vandaag, 1 dag voor op ons schema… misschien dus een extra rustdag in Cazorla… we komen daar vrijdag aan, 2 overnachtingen daar en dan zondag verder richting??? no se, vamos a ver….
El Jefe
-
21 Oktober 2015 - 13:48
Toot:
Vandaag haringdag!!!!! Jammer he'..?. Hij was overheerlijk!!!!!!!!.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
