Fin de la Via Verde de los Ojos Negros..

Albarracin, 16.00 horas.

Zo die zitten er al vast op, 103 km en 2 accu’s leeg en nog een km of 25 voor de boeg, grotendeels bergop met na Calomarde een stuk van 7% tenminste dat staat op de kaart van Benjanminse aangegeven.
Vanmorgen vroeg vertrokken even voor 9.00 op zoek naar die Via Verde die we gisteren even verlaten hadden om ons Hostal ‘los manos’ te vinden. Na de kaart goed bestudeerd te hebben, zouden we een stukje over de weg richting Albentosa moeten gaan en dan kwamen we vanzelf het spoor tegen en daaraan parallel lag onzen Via Verde.. en jawel hoor voor we het in gaten hadden, waren we er al bijna aan voorbij gegaan, Josine zag opeens achter een stel struiken de bekende paaltjes… en ja hoor daar gingen we weer, als een trein over dat oude spoorlijntje.. dit keer goed van kwaliteit en heel wat tunnels doorboord. Dat moet een hels karwei geweest zijn in de tijd dat die spoorlijn werd aangelegd… geen buldozers etc… een eenbaans spoorweg om de steenkolen vanuit het binnenland naar de kust te brengen waar de ijzerindustrie destijds floreerde.. In de tunnels floept het licht vanzelf aan als je erin rijdt.. Ook enkele tegenliggers weer ontmoet; wat opvalt is dat die mountainbikers meestal mannen, soms een echtpaartje waarvan de vrouw totaal niets zegt, nors kijkend de man volgt... de man roept steeds bon dia of ola… Iedere mountainbiker is er helemaal op gekleed van kop tot teen, met op de kniën en ellebogen beschermkappen, ‘de Via Verde de los Ojos Negros’ aan het doen.. Het pad ligt er voortreffelijk bij, soms bezaaid met van die omlaaggevallen rotsblokken… dat vergt dan wel enige stuurmanskunst en met de coaching van achteren uit is ook niets mis.. die gilt en roept van alles, gelijk een ingebouwde sirene….. Onderweg de eerste tekenen van die Via Verde de los Ojos Negros gezien… betekent ook weer ‘de weg van de zwarte mijnen’ … de steenkolenmijnen dus.. Wat moet dat een heerlijke job geweest zijn als machinist op die locomotief te zitten, je ziet van alles, bossen, woeste vlaktes, kloven en vergezichten niet te geleuven… ik kan er wel weer ff tegen.. Heeeeeeerlijk.. Volgens Benjaminsen, die deze tocht nooit gereden heeft, is het begin vanuit Teruel naar Valencia even zoeken… nou meneer Benjaminsen ik kan u vertellen dat het eindpunt ook niet te vinden is.. staat nergens een bordje Teruel…. Op een gegeven moment komen we langs het oude station van Teruel uit lang vervlogen tijden… staat daar een bordje ‘Teruel’ 5 km TERUG!! zal toch niet waar zijn net een heerlijke lange afdaling achter de rug van zo’n km. of 5… . en nu weer terug? dan was het plezier van net voor niets geweest dus toen op goed geluk even doorgereden tot we weer zo’n vergezicht hadden en Teruel zagen liggen en jawel hoor daar lag Teruel, die kant op gefietst over veldwegen, onder de autobaan door, omgedraaid bij een ondoorwaadbare rivier en net zolang gezocht tot we iemand tegenkwamen die ons de weg wees… pfffft dat waren wel enkele bergjes met flink stijgingspercentage.. Maar even over 12.00 Teruel bereikt.. 63 km. oppe teller. Via via ‘weer’ plaats genomen op de plaza del Torico.. Weer ja hoor! enkele jaren geleden was ik ook hier met Padre Gerardo op onze Ruta del Cid, jaartal ben ik weer vergeten 20..? (Gerardo???) één accu leeg die weer aan electriciteit gelegd en toen we onze lunch ophadden was die weer voor 33% vol.. De lunch.. Pim ga even zitten: patatas bravas en sepia…. die gingen er wel in na 60 km fietsen.. Waar nu heen? Richting Albarracin.. ook een plaatsje op de Ruta del Cid.. weet je nog Gerardo dat plaatsje boven op een berg en die doorgaande weg loopt dwars door die berg onder dat dorp door... We hebben daar geslapen in hotel Arabia met die rivier voor de deur die nu droog staat en nu dient als parkeerplaats voor toeristen/wandelaars.. Op het terras van dat hotel dus zit ik nu mijn verslag alvast te schrijven, dat ik vanavond als we zijn aangekomen in Frias de Albarracin, het eindpunt van vandaag en waar ik gisteren voor de zekerheid al een onderkomen gereserveerd heb. Het is zaterdag en in het weekend hebben we in het verleden al een paar keer lang moeten zoeken, zelfs 1x bij een nonnetje gelogeerd… Om 17.00 gaat de papellaria open en kunnen we postzegels kopen voor de kaarten die we in het hotel gekocht hebben.. Het kamermeisje was erg teleurgesteld toen ze hoorde dat padre Gerardo me deze reis niet vergezelde.. maar het gezicht klaarde meteen op toen ze hoorde dat vlgd. jaar de tocht der tochten herhaald wordt.. en dat met zijn 4-en!! Ben Strik, Pim Boesten, Padre Gerardo en ondergetekende… ze zou haar vriendinnen waarschuwen.
Om 17.00 dus weer verder richting Frias de Albarracin...
waarover later meer..
El Jefe