Bijna zonder remmen....

Cazorla, el 23 d’octubre, a las 17.30 horas …

Zoals gisteren al gezegd, 1 uurtje later vertrokken om weer niet te vernikkelen van de kou… Buitengekomen voelde het niet zo fris aan als gisteren.. maar de 8 km klim van gisteren moest nu dus eerst eraan geloven, bergaf nu dus met gepaste snelheid… de remmen liepen warm aan… 8% zonder remmen en met dat bochtenwerk, grotendeels zonder vangrails, naar beneden durf ik zelfs niet.. Het gemiauw van achteruit is de laatste dagen in hevigheid afgenomen… de Mio wil ze achterop hebben, niet om de weg te vinden maar meer om te zien hoeveel kilometros we erop hebben zitten en hoe hard we gaan… Wat is me wel begin af te vragen is waarom de remmen steeds meer geluid beginnen te maken… de afdaling zat er dus binnen een kwartier op en we zaten weer op de door Rinus uitgestippelde route.. temidden van uitgestrekte olijfboomgaarden… ik vraag me steeds meer af hoe ze die massa bomen toch geplukt krijgen, een giga stukje werk… her en der zie je wel al tractoren tussen de bomen doorrijden met een soort egalisator achter zich trekken… misschien wel een teken dat de oogst zo gaat beginnen? Cortijos Nuevos voorbij, alleen maar afdalingen, 2 van 7%, met enigzins piepende remmen. Een klimmetje naar Canada Morales en daarna bovenlangs het stuwmeer van Tranco… schitterend en wat een rust hier, alleen maar gefluit van vogels, verder alleen de wind en af en toe een hert.. Bij Tranco even gestopt, achteraf te vroeg, voor een ontbijtje in een eettentje.. de pan tostado con tomates begint steeds beter te smaken… de koffie americano is me hier vaak te sterk, ik ben overgestapt om cafe con leche.. ook die ging er goed in na 33 km fietsen..
Daarna verder het natuurpark van Cazorla in..schitterende natuur; ik hoop dat er iets van op de fotoos te zien is.. Aan ‘t eind van dat stuwmeer verder… langs de Guadalquivir die hier ergens ontspringt, de bron lag ergens een paar km van de weg links boven ons en was te voet te bereiken… niet door ons.. we fietsen er nu langs op en zien hem regelmatig steeds groter/breder worden… In Arroyo Frio even van de tandem af en een salada pimientos genomen met enkele glaasjes cola… Dit al voorbereiding voor het laatste deel van de etappe van vandaag… meteen na Arroyo Frio nog een keer de Guadalquivir over en meteen daarna het begin van de beklimming naar de Puerto de las Palomas 1290 metros hoog… echt weer eentje om je vingers af te likken… stukken van meer dan 10%, v oorals het eerste deel was pittig, iedere keer van die haarspeldbochten die ik zo ruim mogelijk iedere keer neem, meer meters weliswaar maar dan minder stijgingspercentage!! het laatste deel van de beklimming was niet meer zo steil… Het weggetje is erg smal en als er dan zo’n toeristenbus vol met plattelandsvrouwen bezig met een uitstapje een kilometer achter je zit, voel je je wel wat opgelaten… maarre ik mag van Josine niet op het uiterste randje rechts van de weg gaan rijden met die ontzettende diepte naast je… ik heb dan wel geen hoogtevrees maar Josine vindt dat maar niets om daar de hele tijd in te moeten kijken en ik rij dus ongeveer midden op ‘mijn’ wegdeel.. dat die bus dan moet wachten tot er een wat ruimere bocht zonder tegenliggers verschijnt, dan laat ik hem wel langs .. Wat me naast de schitterende vergezichten verder opvalt is dat er hier zo weinig fietsers zijn, had gedacht dat er hier meer zouden zijn.. Boven gekomen, 1290 metros, rechts een schitterend vergezicht over het dal van de Guadalquiver en Arroyo Frio daar diep beneden… wat een prachtig land… Even verder op, de afdaling met een blik links op Andalucia.. de uitgestrekte olijfboomgaarden, van hier tot ginder, van links naar rechts zo ver als je kunt kijken alleen maar olijfbomen… Begonnen aan de een na laatste afdaling… de remmen kondigen onze komst al van ver aan… Door Burunchel, door La Iruela, nog een korte klim en dan de allerlaatste afdaling naar Cazorla… waar ik dacht een fietsenwinkel gevonden te hebben, maar dat bleek gewoon een huis met een fietsliefhebber te zijn… morgen toch even naar die remmen (laten) kijken…
Zometeen even het dorp in, kijken of ik een echte fietsenwinkel kan vinden, de vrouw van de hoteleigenaar heeft er me eentje gewezen…
Tot zo ver deze lezing deel I uit het boek der wijze El Jefe van Viernes, el 23 d’octubre 2015… deel II volgt later op de avond, waarschijnlijk in de kleine uurtjes… waarom ?? vemos a ver !! yo se!! una sorpresa ! en Cazorla??? si en Cazorla!!!

ps. nagekomen bericht… over dat piepen bij het remmen… heb dan geen bel meer nodig… via de Hoteleigenaresse (echtpaar) bij een fietsenwinkel op loopafstand van het hotel gekomen en die jongeman wilde wel eens naar mijn piepende remmen kijken… ik de tandem opgehaald en daarheen… hij keek een keer voor en keek een keer achter… en zei de veelbetekende woorden….. helaas in het Spaans, maar ik begreep dat er iets aan vervanging toe was, vóór helemaal zeker en achter óók… had echter de daarvoor benodigde materialen niet in huis… maar geen probleem even zijn compagnero bellen en jawel hoor geregeld… morgen om 12.00 kan ik de fiets weer ophalen… ondertussen liet hij me op zijn iphone zien wat hij allemaal voor toeristen doet in Cazorla… maakt trips met ebikemountainbikes in de omgeving en neemt die dan met een selfiestick bevestigd op zijn stuur op… zo liet hij me er ook een zien van zijn ex-vriendin uit Rotterdam die hij op een trip in Mexico had leren kennen…. kortom meteen ‘maatjes gevoel’ en weer de Spaanse bereidheid om mij a la minuut te helpen… Vraag ik me toch af of ik zoveel meer geremd heb als tijdens andere tochten of zou het komen dat de kwaliteit van de vernieuwde remmen bij de laatste beurt 1 maand voor vertrek te wensen overlaat, toch nog even bespreken met de heren van de Eltener Fahrradprofi…