Trenzado en Martos

Martos, domingo el 25 d’octubre 2015.. a las 19.30 horas….

Vannacht dus gelukkig 1 uur extra kunnen slapen.. was ook wel nodig na die nacht daaraanvoorafgaand… goed bijgeslapen en vroeg op pad… voor onze begrippen, meestal zo tegen een uur of 9.. Nu door dat uur extra zaten we al om 8.30 gepakt en gezakt op de tandem.. Jodar uit om te beginnen met een klim van 4 km. dus …...langzaam Jodar uit via de A401… wel schitterend mooi weer, een windje van opzij links voor tegen… na die klim rechts af richting Bedmar, een rustigere weg.., wind in de rug, de A320 die we dan tot in Jaen konden volgen.. een weer geweldig uitzicht vanaf die weg op de immense olijfboomgaarden, links/rechts/ voor/achter ons, zo ver als je kunt kijken alleen maar olijfbomen… Wij vlogen er door heen omdat de weg ook geleidelijk omlaag liep, af en toe een klein klimmetje en dat weer omlaag… Na 35 km. zin in een ontbijtje … Mancha Real bereikt… zo dood als een pier, en el centro Ciudad niets te doen, geen terrasje open… opeens, zomaar langs de weg, naast een tankstation een druk bezocht cafetaria, “only You” genaamd, het zat vol met ontbijtende gezinnen.. de bediening werd vlot en zeer vrolijk door 2 jongemannen gedaan en ook in de keuken was volop bedrijvigheid… daar een ‘pan tostado’s’ met marmelade, met tuna y olivas.. ze vlogen zo naar binnen, heerlijk… met 3 koffie con leche konden we weer de nodige kilometros aan… en op weg… weer een afdaling… net bij een tankstation vertrokken… enne nee toch, jawel hoor weer dat slingerende gevoel van dat achterwiel… jawel hoor weer een lekke band.. otro neumatico… Links van de weg bij een ingang van een olijfboomgaard onze tandem op de kop gezet en vrolijk het achterwiel eruit gehaald en fluitend en wel geplakt.. het was trouwens goed voor de spijsvertering, net zoveel ontbeten en dan weer volop op de fiets is ook niet zo gezond… Enige probleem was hoe die band weer op 4 atmosfeer te krijgen…. met zo’n klein fietspompje geprobeerd zo groot mogelijke druk in die achterband te krijgen… in de hoop binnen enkele kilometros een ‘gasolinera’, voor de intimi onder ons, een benzinestation te vinden om die band op de juiste spanning te brengen… Wij dus weer op weg… je voelde wel aan het rijden dat je geen scherpe bochten moest maken.. het was een ‘instabiel’ gevoel van achteren… Met de billen bij elkaar geknepen (achteraf hoorde ik van Josine dat zij hetzelfde deed) de helling verder af richting Jaen…. en jawel hoor net voor Jaen een ‘gasolinero’... en de band op spanning (4 ato) gebracht… Jaen in en omhoog, en omhoog en omhoog… via de Avenida de Granada, de Avenida de Madrid en vandaar uit weer omlaag de Calle de la Virgen de la Cabeza in (weet trouwens iemand welke maagd dat dit is waar je hoofdpijn van krijgt???) enfin ik ook niet want in diezelfde calle weer dat gevoel van achteren en jawel hoor weer ‘unne platte’... Onder veel bekijks van toeschouwers net naast zo’n stel afval bakken naast de weg hetzelfde procedé herhaald; het viel me trouwens op dat die toeschouwers meer aandacht hadden voor wat men in die afvalbakken gegooid hadden dan voor mijn (weer) lekke achterband… en mijn poging om die weer te herstellen… Maar enfin… het zij zo… en wij weer verder op zoek naar het begin van die Via Verde de Aceite… die oude spoorlijn, nu veranderd in een fietspad van Jaen 115 km verder op…, waarlangs in vroegere tijden dus de ‘olivas’ en diejen olie ‘Aceite’ van hier naar daar gebracht werden… Het vinden daarvan verliep volgens het boekje van Rinus uitstekend… opeens stonden we voor een treinwagon, het begin van die Via Verde.. pompomperom we zaten erop… nu nog zo’n 60 kilometros en ons doel voor vandaag was bereikt… Dat we vandaag die Via Verde wilden nemen, kwam ook door de berichten van de KSMI die voorspelde namelijk voor morgen regen.. en het enige waar deze Via Verde niet tegen kan, was regen… waarom? nou, en dat weten we uit ervaring van onze tocht destijds in 2011 van Sevilla naar de communie van Thomas, die zoon van vriend Ton & Ramona, als die grind nat wordt, vormt het een massa die plaats neemt tussen de voor- en achterband en het voor- en achterspatbord en dan dien je die massa om de zoveel meter manueel te verwijderen… manueel uitruimen in ‘medische vaktermen’... ik heb Josine destijds niet van het nut van dergelijk handelen met het oog op de toekomst kunnen overtuigen.. ben er dus nú ook niet aan begonnen.. maar hoopte dus voor maandag diejen Via Verde de Aceite achter me te hebben…
De Via Verde de Aceite was weer een ontzettend mooie Via Verde.. in het begin grind later ook stukken geasfalteerd, de tunnels die je door moest minimaal verlicht, van de bruggen die je over moest, was de rails verwijderd zodat onze trein stapvoets die brug over moest.. het waren alleen die houten bielzen waarop normaliter de rails bevestigd is… tussen die bielzen door keek je weer zo’n 100 meter omlaag… stapvoets dus, lopend die bruggen over.. Torre del Campo voorbij, Torredonjimeno ook alleen daar passeerden we een stel kinderen spelend op die Via Verde met een bal waarvoor we even in de remmen moesten… en zo’n 100 meter verder rechts een ‘vergaan’ basketball veldje, een hangplek voor jongeren in de late uurtjes.. overal lag glas… ook op diejen Via Verde…. en jawel hoor binnen un kilometro van die plek weer dat onstabiel gevoel van achteren… en dus weer van de tandem af en vrolijk en wel het hele procedé herhaald. Voor diegenen die dit verhaal nu voor de eerste keer lezen… (het blijkt dat ik Elly’s email adres verkeerd heb ingevoerd en mijn meest geliefde schoonzus van de 3 die ik heb dus geen deel heb laten kunnen uitmaken van onze Spaanse avonturen) nogmaals een herhaling: standje 14 van de Rohloffnaaf, achterwiel eruit, band eraf, band plakken, band erop, wiel er weer op, band oppompen tot ongeveer ato 4 en weer verder… Ook Josine weet ondertussen welke onderdelen ik op welk moment hiervoor nodig heb… ‘in der Wiederholung zeigt sich der Meister’ in dit geval dus de Meesteres… Alleen nu niet met het gewenste effect want binnen 100 meter weer idem verhaal… NO PUEDE SER VERDAD… of te wel het kan toch niet waar zijn… weer unnen platte… enfin… nogmaals Elly lees bovenstaande nogmaals… enne weer verder….

Om een lang verhaal kort te houden… binnen enkele meters weer idem gevoel van achteren.. toen een joggende passante die vlgs. mij leed aan een ernstige vorm van hyperthyreoidie, gezien haar sunset fenomeen aan haar ogen, gevraagd hoe ver Martos nog was en gelukkig antwoordde zij, “un kilometro” zodat wij die weg Lopos naar Martos afgelegd hebben… 84 kilometros oppe telleros in plaats van de voorgenomen 112… que así sea, het zij zo… Martos in en daar Hotel Fernando IV gevonden… kamer 200 was de onze.. Daar op het balcon het achterwiel nogmaals onder handen genomen… in de door mij vandaag al minstens 3 x geplakte band zaten nog 2 gaten.. nu beter te detecteren met de wasbak van ‘el quarto del bano’ en het hele procedé van vandaag op het balcon van kamer 200 dus weer herhaald met dien verstande dat ik het achterwiel er beneden ‘en el garaje’ al uitgehaald had… Enne Hedwig voor je weer begint… bij iedere lekke tube keer ik de buitenband ook binnenste buiten om te bekijken of daar ook iets inzit…. onderweg heb ik dat ook telkens gedaan, en op kamer 200 heb ik zowel de binnenband als de buitenband in het water gecontroleerd… in de binnenband zaten nog 2 gaten, in de buitenband geen één, zag ik ieder geval daar geen belletjes uit tevoorschijn komen..!!

A este momento, en el restaurante Charlotte (die ik nog niet gezien heb) schrijf ik dus tussen de soep en de aardappelen a.h.w. dit verslag en staat de gerepareerde band op het balcon.. in afwachting van mijn inspectie zo meteen of hij nog ‘hard’ is…
Mijn buik staat in ieder geval wel weer strak na mijn hoofdgerecht en het toetje moet nog komen.. (de belletjes zullen morgen wel tevoorschijn komen).
Mede namens mijn lieftallige assistente wens ik jullie voor nu dus een goede nachtrust en voor morgen ‘vroeg weer op’ want de nieuwe week is weer begonnen..

ps.
Ton ik lees net dat je hoopte dat er niet zoveel regen bij ons was gevallen als bij jouw in Mojacar.. ik zie op het weerbericht van de KSMI op de TV dat het inderdaad aan de kust flink geonweerd heeft, vele tormenta’s… nou ik kan je vanuit Martos meedelen dat het hier geen druppel geregend heeft, wel regende het dus de ene na de andere ‘platte’ en ik kan je zeggen dat ik liever nat van de regen als nat van het bandenplakken wordt!!! Vlgs. dat KSMI wordt voor morgen hier wel regen verwacht.. en we zien morgen wel of we de Via Verde, al manueel uitruimend, verder afmaken of dat we de A316 nemen dat wel dan met de nodige hellingkjes die je via de Via Verde niet hebt…
Vamos a ver, mañana